امان فقیفی / گروه جغرافیای شهری ، دانشگاه دورام / مترجم / محققدقیقاً یک دهه پیش ، در اوج جنبش 88 ، ما با گروهی از دانشجویان آشنا شدیم که موافقت کردند که پاسخی برای تغییرات سریع پیرامون ما بیابند. پس از آن کودکی به نام “آکادمی موازی” به دنیا آمد. آکادمی موازی قرار بود به مرزهای رسمی دانشگاه حمله کند و قدرت و قدرت آن را بی ثبات کند. قرار بود همه 88 سرنشین همزمان خیابانهای دانشگاه ما را فتح کنند. از این منظر ، سال 99 ، وقتی به اوج سال 88 نگاه می کنم ، آن دادخواست و دادخواست هنوز زنده است:“اکنون نیروهایی که به نوعی محصول سیستم دانشگاهی است ، اقداماتی علیه آن انجام داده اند و خود را برای انتقاد عملی آکادمی و تمام خصوصیات آن آماده می کنند ، و فضای خود را بازیابی می کنند و آن را به دست می آورند” (از متن بیانیه دانشگاهی موازی).اما چرا این ادعا ، این قیام علیه مرزهای رسمی دانشگاه ، هنوز زنده است؟ پاسخ این سؤال را از یک متفکر پیدا می کنم که سرنوشت من را در همان جنون سال 1988 تغییر داد: هنری لففر ، فیلسوف ، جامعه شناس شهری و پدر معنوی…
منبع :
[عکس 800×531]
